Voordat we van wal steken willen we iedereen even bedanken voor het medeleven met onze reis tot nu toe. We waarderen al jullie mails, whatsapps en reacties op de site. Nadeel is wel dat we in Australië weinig internet hebben vergeleken met de US, vandaar dat we minder vaak/snel reageren. Toen we aankwamen in Australië hadden we eigenlijk geen idee wat we konden verwachten. We hadden zelfs geen echt lijstje met dingen die we moesten zien. Verwachtingspatroon op 0 en gaan. Maar mensen, wat is dit land onbeschrijflijk mooi! We snappen ook voor het eerst wat mensen bedoelen met onbeschrijflijk, want met geen pen is te beschrijven hoe het hier is en aanvoelt. Ik denk dat iedereen die hier al eens geweest is snapt wat we bedoelen. Australië heeft regenwouden, stranden, bossen en vlaktes. Wild waar geeneens een Nederlandse vertaling van is. Kleuren en krachten zoals je in geen ander land ziet etc. Je moet het zelf ervaren om te snappen hoe het is. Australië heeft ons nu al in haar greep en hopelijk niet betoverd als we over 4 maanden weg moeten. We hebben hier alweer veel meegemaakt, maar er zitten ook dagen tussen dat we de hele dag op het strand liggen of aan het rijden zijn. We lichten jullie nu daarom alleen in over onze meegemaakte avonturen, wat meer dan genoeg leesstof zal zijn hoor ;-) Om te beginnen onze 20 uur durende vliegreis van New York naar Cairns met overstap in Los Angeles en Sydney. Naast ons aan het gangpad zat een oude zuurpruim die waarschijnlijk een luier aan had en onder narcose was, want als ze 3x heeft opgestaan dan is het veel. We zaten dus de hele reis in een soort isolement. We moesten namelijk over haar heen om naar de wc te komen. Voor twee jongeren, waarvan eentje 2 meter lang, is dat geen ideale uitgangspositie. Bij aankomst in Cairns hadden we een dag ingeleverd in de tijd vanwege de tijdzones, maar voelde we ons dus 5 jaar ouder. Vervolgens zijn we op zoek gegaan naar een camper, oftewel ons huis op wielen voor de komende 2,5 maand, waarmee we van Cairns naar Melbourne rijden. We hoorden al snel dat we in een gunstige periode kwamen dus er was veel onderhandelingsruimte. Twee dagen verder en genoeg bedrijven tegen elkaar uitgespeeld te hebben, kozen we voor het bedrijf dat voor ons het beste aanvoelde (lees: die de goedkoopste was). We hebben een prima deal gesloten voor een wat ouder model camper maar wel met een verhoogd dak (zie foto). Dus als we ruzie hebben kan er mooi eentje bovenin slapen :-p Vanuit Cairns zijn we omhoog richting Port Douglas gereden. Hier hebben we op Martine haar verjaardag een snorkeltrip gemaakt naar het Great Barrier Reef. Het GBR is één van de mooiste riffen ter wereld waar veel verschillende soorten vissen en kleuren koraal te bewonderen zijn. De heftige boottrip, vanwege de hoge golven, deed er ongeveer 2 uur over om ons bij het rif te brengen. We gingen op drie verschillende plekken snorkelen die dicht bij een continentale breuk lagen, daardoor was er midden op zee een hele strook branding te zien. Heel apart! Het snorkelen zelf ging prima en met de onderwatercamera hebben we hopelijk mooie fotos gemaakt. O.a. hebben we een zeeschildpad, groepen vissen en een haai gezien! Toen we terug naar de haven vaarden, nog vol van alle indrukken, kregen we de kers op de taart. De boot werd namelijk vergezeld door walvissen die in en uit het water doken. Super! Een mooi cadeautje op Martine haar verjaardag. Boven Port Douglas ligt het Daintree Rainforest, ze zeggen het oudste regenwoud ter wereld. Wat het zo bijzonder maakt is dat het regenwoud eindigt op het strand. Die combinatie is natuurlijk al verbluffend om te zien, maar bij Cape Tribulation voegen ze hier nog iets aantoe, namelijk het rif. Dit is de enige plaats ter wereld waar het regenwoud en het rif samenkomen. En laten ze daar nou net een camping op het strand hebben waar Sven en Martine kunnen slapen (zie foto)! We hebben verschillende trials gelopen door het regenwoud en natuurlijk lekker op het strand gelegen. Op de weg, terug naar het Zuiden, liggen de (Artherton) Tablelands. Een gebergte met mooi uitzicht over wijde vlaktes. Hier hebben we een watervallen circuit gereden met o.a. de Milla Mille falls, de meest gefotografeerde waterval van Australië. Wij zijn de beroertste niet, dus hebben dit aantal even opgeschroefd. Onderweg kwamen we overal borden tegen met opgepast Cassowary. Dit is de op twee na grootste vogel ter wereld (na de struisvogel) en wordt met uitsterven bedreigd. Wat dit beest zo bijzonder maakt is dat het al samenleefde met de dinosaurissen en hij er daardoor heel vreemd uitziet. Sven zou dus stad en land overhoop halen om een glimp van dit beest te zien. 6 dagen, 4 trials, 2 plaatsen en 10 ooggetuigen (die hem gezien hadden) verder gaf hij eindelijk de moed op. Gelukkig maar, want als hij hem de laatste dag nog gezien had dan had hij waarschijnlijk het beest zijn nek omgedraaid. Het enige dat we wel gezien hebben zijn de uitwerpselen en een voetafdruk :-( Verder naar het Zuiden richting Townsville ligt de Wallaman waterval. Dit is de hoogste single- drop waterval van Australië (zie foto). De weg erheen leidt je eerst langs bananen en suikerplantages, voordat je aan de klim begint. De waterval is zeker de grootste die we ooit gezien hebben en met het uitzicht erbij erg mooi! Deze dag eindigden we met een bezoek aan de Tyto Westland, een gebied waar met schemer ontzettend veel Wallabies te zien zijn. We sluiten dit keer graag creatief af met de meest gehoorde uitspraken aan ons adres: - Are you brother and sister, or in a relationship? (waarschijnlijk vanwege de haarkleur) - Goodday, howyah doing? (standaard openingszin) - No worries mates! (types Australiërs) - Oh from the Netherlands, that's lovely - Oh your are so sweet Liefs Sven & Martine